علي بن ابي طالب (ع) یعنی: سرچشمه ي دانش و دادگري، پرهيزگاري
و دلاوري، پاکدامني و آزادگي، دانايي و سخنوري، نيرومندي و پارسايي، بخشش و فداکاري،
رادمردي و از خود گذشتگي، آموزش و پرورش و اصلاح و نجات بخشي.
اين شخصيت، اين انسان، که آيينه ي صفات خداوندي است،
به هيچ معرفي جز نشان دادن شخصيتش با بيان ارزشهايي که خدا و رسول برايش بيان کرده اند،
نيازمند نيست.
علي (ع) موجودي است که همچون آفريدگار خويش وصف بزرگي
و عظمتش از افق توانايي بشر خارج است و فکر محدود انساني حقيقت بي منتهاي او را درک
نخواهد کرد و به گفته ي فردوسي: در انديشه ي سخته کي گنجد او؟
علي (ع) اقيانوس بيکرانه اي است که دست يافتن بر اعماق
ذخاير و گنجينه هاي فضيلت و دانشش کار هيچ شناور و غواصي نيست، و پي بردن به اندازه
و قدرش را هيچ گونه پيمانه و وسيله ي سنجشي نيست.

+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۵:۱۷ ب.ظ توسط دلـدارتــو
|